De Burcht Bourscheid

De burcht Bourscheid lag op een alleen vanuit het N/W toegankelijke leistenroots, 150 m boven de rechte oever van de "Sûre" en 360 tot 380 m boven de zeespiegel (N.N.). De ruïnes van deze bouwkonstruktie, die ongeveer 151 m lang en 53 m breed was, een overvlakte had van 12000 qm, en omgeven door een sterke ringmuur met afgesloten tussenruimtes en 11 torens zijn tegenwoordig nog een bewijs voor de belangrijke stabiliteit.

Het middelpunt van de burcht/bovenburcht, ontstond rondom het jaar 1000 als voltooiing van een reeds bestaande houten vesting. De archeologische opgravingen leverden sporen op die van ottonische, karolingische, merowingische zelfs romeinse afkomst waren. In het begin was de kleine plaats bij de slottoren, met het paleis en de iets dieper gelegen kapel, evenals de voorbucht van destijds (Tegenwoordig: dieper gelegen deel van de bovenburcht) met een ringmuur omgeven, die tenminste met 4 torens voorzien was. Van deze eerste romaans – gotische bouwkonstruktie bestaan alleen de slottoren en de ringmuur nog. Interessant voor dit gedeelte van de burcht zijn de talrijk aangebrachte bouwornamenten in "opus spicatum".

Kort na 1350 werd toen met de bouw van de grote ringmuur begonnen, deze was in 1384 voltooid, het jaar ook waarin het Stolzemburgse huis in de benedenburcht gebouwd werd. Pas na 1477 werd de geschuttoren bebouwd, waarachter een gracht die door 4 torens beschermd was, de toegang naar de boven – en benedenburcht verhinderde. Waarachtig een fantastische vesting. De voorplaats voor de buitenpoort was door palissades beveiligd.

Na 1512, het jaar waarin de laatste van de familie Bourscheid stierf, begon het verval van de burcht. In de bovenburcht aan beide kanten van het paleis ontstonden 2 woningen, waarvan de ene reeds in 1626 opgegeven werd en de andere alleen nog maar tijdelijk bewoond was. En toch werd rond 1650 de kapel vergroot en kreeg 2 altaren. Vanaf deze tijd ook woonde alleen de beheerder nog in het kasteel, in het Stolzemburgse huis, dat daarom in 1785 nog als woning opnieuw werd opgericht, terwijl in de bovenburcht het paleis en de kapel in een ruïnetoestand verviel. De inval van de Franse revolutionaire troepen in 1794-1795 maakte een einde aan de feodale burchtentijd. In 1802 werd het archief naar Gemünden (D-Hunsrück) gebracht en in 1803 verliet de laatste beheerder de burcht. Daarna bevond de burcht zich in privateigendom. De Luxemburgse staat, die in 1936 de hele bouwkonstruktie onder monumentenzorg gesteld had en ook enkele restauratiewerken liet uitvoeren, kocht in 1972 de ruïnes op. Sinds die tijd werd het Stolzemburgse huis hernieuwd opgericht, tegelijk met de restauratiewerken werden er archeologische onderzoekingen uitgevoerd, om zo het prachtige bouwwerk toegankelijk te maken voor de bezoeker.

• Lien: Meer informatie